آنچه باید درباره میاندوآب بدانید: راهنمای جامع سفر و جاذبه‌ها
شهرستان میاندوآب، یکی از مهم‌ترین و بزرگ‌ترین شهرستان‌های جنوبی استان آذربایجان غربی در شمال غرب ایران، با فاصله ۱۶۴ کیلومتری از ارومیه واقع شده است. این شهرستان در میان دو رودخانه زرینه‌رود و سیمینه‌رود قرار دارد و در جنوب دریاچه ارومیه قرار گرفته است. میاندوآب به دلیل موقعیت جغرافیایی خود که در محل تلاقی استان‌های آذربایجان غربی و شرقی واقع شده، به نام “میاندوآب” معروف است.
شهر میاندوآب، به عنوان “شهر دوچرخه” در ایران شناخته می‌شود و به دلیل قدمت دیرینه ورزش دوچرخه‌سواری در این منطقه، شهرت زیادی دارد. مردم میاندوآب به زبان ترکی آذربایجانی صحبت کرده و مذهب آن‌ها شیعه است. سوغات مشهور این شهر قند می‌باشد.
این شهرستان، به دلیل برخورداری از دشت‌های حاصلخیز و منابع آب فراوان، به عنوان یکی از قطب‌های اصلی تولید محصولات کشاورزی در آذربایجان غربی شناخته می‌شود و بعد از ارومیه، بزرگ‌ترین تولیدکننده محصولات کشاورزی در استان است. میاندوآب از نظر ارتباطی، نظامی و استراتژیک، اهمیت ویژه‌ای در شمال غرب کشور دارد و به دلیل موقعیت جغرافیایی خود در مسیرهای ارتباطی اصلی، نقش کلیدی در پیوند استان‌های مختلف ایفا می‌کند.
تاریخ شهرستان میاندوآب به دوران باستان برمی‌گردد و اولین سند معتبر مربوط به این منطقه، سنگ‌نبشته‌ای به زبان اورارتویی است که در نزدیکی روستای داش‌تپه در شمال غرب شهر کشف شده است و دو قطعه بزرگ آن به موزه بریتانیا منتقل شده است.
پل میرزا رسول، مسجد طاق، تپه باستانی روستای داش‌تپه، مجاری صخره‌ای معروف به چهل پله، امامزاده تاجن علی، قلعه هلاکو، آرامگاه ملا شهاب‌الدین، قلعه حسین‌آباد، قلعه خرابه و قزل‌قلعه (قزون ۷ و ۸ هـ.ق) و… از دیدنی‌های تاریخی میاندوآب هستند.
پارک ساحلی، پارک گولرباغی مشهورترین پارک‌های این شهر محسوب می‌شوند.
ویدیو کوتاه بخشی از زیبایی های شهر میاندوآب
در این ویدیو کوتاه، بخشی از زیبایی‌های شهر میاندوآب را مشاهده می‌کنید. میاندوآب با طبیعت دل‌انگیز، جاذبه‌های تاریخی و فرهنگی، یکی از مقاصد محبوب گردشگری در شمال غرب ایران است. این کلیپ به شما گوشه‌ای از این شگفتی‌ها را نشان می‌دهد.
موقعیت جغرافیایی میاندوآب
میاندوآب با موقعیت جغرافیایی و ارتباطی بی‌نظیر خود، به عنوان چهارراهی استراتژیک در شمال غرب ایران شناخته می‌شود. این شهرستان در محل تلاقی استان‌های آذربایجان شرقی و آذربایجان غربی، زنجان و کردستان قرار دارد و نقش کلیدی در اتصال این استان‌ها به یکدیگر ایفا می‌کند.
با موقعیت ویژه‌اش، میاندوآب به عنوان پلی ارتباطی بین شهرهای ملکان، شاهین‌دژ، بوکان، مهاباد و میانه عمل می‌کند. مساحت شهرستان میاندوآب ۲۶۹۴ کیلومتر مربع است و در طول جغرافیایی ۴۶ درجه و ۶ دقیقه شرقی از نصف‌النهار گرینویچ و عرض ۳۶ درجه و ۵۸ دقیقه شمالی از خط استوا واقع شده است. این شهرستان در وسط جلگه‌های منتهی به دریاچه ارومیه با ارتفاع ۱۳۱۴ متر از سطح دریا قرار دارد.
موقعیت استراتژیک میاندوآب در زمینه‌های جغرافیایی، سیاسی و گردشگری، توجه بسیاری از کارشناسان و توسعه‌دهندگان را جلب کرده است. این موقعیت، فرصت‌های زیادی برای توسعه اقتصادی و ارتقاء زیرساخت‌ها فراهم می‌آورد و میاندوآب را به یکی از نقاط مهم برای سرمایه‌گذاری و توسعه در شمال غرب کشور تبدیل کرده است.
ویژگی‌های طبیعی و اقتصادی
میاندوآب با واقع شدن در دشت حاصلخیز میاندوآب، به یکی از قطب‌های مهم تولید محصولات کشاورزی در ایران تبدیل شده است. این دشت، که به عنوان یکی از حاصل‌خیزترین دشت‌های کشور شناخته می‌شود، با ویژگی‌های طبیعی خود، شرایط ایده‌آلی برای کشت انواع محصولات زراعی و سردرختی فراهم کرده است.
آب و هوای متغیر میاندوآب، شامل تابستان‌های نسبتاً گرم و زمستان‌های سرد، امکان تولید محصولات متنوعی را در این منطقه فراهم می‌آورد. شهرستان میاندوآب به ویژه در تولید ارقام مختلف نهال‌های میوه شناخته شده است و به عنوان یکی از بزرگ‌ترین مراکز تولید نهال در ایران مطرح می‌شود. بهترین ارقام نهال‌های میوه در این شهر تولید و به داخل کشور و همچنین کشورهای خارجی صادر می‌شود، که نشان از کیفیت بالای محصولات کشاورزی این منطقه دارد.
این ویژگی‌ها، میاندوآب را به یک مرکز مهم برای کشاورزی و صادرات محصولات کشاورزی تبدیل کرده و فرصت‌های قابل توجهی برای توسعه اقتصادی و جذب سرمایه‌گذاری‌های داخلی و خارجی فراهم می‌آورد.
تاریخچه نام و شهرستان میاندوآب
میاندوآب، که در زبان ترکی به معنای “جفت رودخانه” است (قوشا به معنی “دو” و چای به معنی “رودخانه”)، یکی از شهرهای جنوبی استان آذربایجان غربی در شمال غرب ایران به شمار می‌آید. این شهر در جنوب دریاچه ارومیه و در میان دو رودخانه زرینه‌رود و سیمینه‌رود واقع شده است. در واقع، زرینه‌رود به نام یکی از پسران هولاکوخان مغول (“جیغاتی”) و سیمینه‌رود به نام دیگر پسر هولاکوخان (“تاتائو”) نامگذاری شده است.
زبان اکثریت مردم میاندوآب ترکی آذربایجانی است، اما در اطراف این شهر، به سمت شهرستان مهاباد، در چند روستا به زبان کردی سورانی نیز صحبت می‌شود.
وجه تسمیه شهر میاندوآب به دلیل موقعیت جغرافیایی آن است که در میان دو رودخانه جیغاتی و تاتائو قرار دارد. با توجه به موقعیت جغرافیایی و رودخانه‌ها، این شهر به عنوان یک مسیر ارتباطی مهم بین استان‌های آذربایجان غربی، آذربایجان شرقی، کردستان و زنجان شناخته می‌شود. فاصله بین دو روستای “باداملو” در جنوب شرق و “قلعه” در شمال غرب میاندوآب تقریباً 120 کیلومتر است.
شهر میاندوآب به مهمان‌نوازی مردم و آب و هوای معتدلش معروف است و زیبایی طبیعی رودخانه‌های جیغاتی و تاتائو، به ویژه عبور رودخانه جیغاتی از وسط شهر، به جاذبه‌های گردشگری آن افزوده است.
تقسیمات کشوری میاندوآب
بر اساس نتایج سرشماری سال ۱۳۹۵ و ۲۰۱۶ کل کشور، تقسیمات کشوری شهرستان میاندوآب به شرح زیر است:
دهستان های شهرستان میاندوآب:
- دهستان زرینه‌رود میاندوآب
- دهستان زرینه‌رود جنوبی
- دهستان زرینه‌رود شمالی
- دهستان مرحمت‌آباد
- دهستان مرحمت‌آباد جنوبی
- دهستان مظفرآباد
- دهستان مکریان شمالی
بخش ها:
- بخش مرکزی
- بخش مرحمت آباد
- بخش باروق
شهر ها:
- شهر میاندوآب
- شهر چهاربرج
- شهر باروق
شهرستان میاندوآب در سال ۱۳۳۷ خورشیدی به عنوان شهرستان شناخته شد و از آن زمان تا کنون، مسیر تحول و توسعه‌ای را طی کرده است. در تیرماه ۱۴۰۰، بخشی از این تحولات به جدایی بخش‌های باروق و مرحمت آباد انجامید که به شهرستان‌های مستقل تبدیل شدند. این تغییرات، گواهی بر روند تکامل و رشد مناطق مختلف شهرستان میاندوآب است.
معرفی ۱۵۱ روستای میاندوآب: فهرست کامل
ابراهیم‌آباد ، ابراهیم‌حصاری، ات‌دره‌سی، احمدآبادقاشقاگوز، اربط سفلی، اربط علیا، ارمناک سفلی، ارمناک علیا، اسلام‌آباد ، اسلام‌تپه ، اسماعیل‌کندی ، اغبلاغ ، اغداش ، اقکند ، اقکندباروق، امیرآباد (زرینه رود) ، امیرآباد ، اوچ‌تپه‌قلعه، اوچ‌تپه‌کرد، اورتادرق، اوزون‌اوبه ، ایلانلوتپه،باش‌اچیق، باش‌بلاغ ، پتکلو، تازه‌کند ، تازه‌کنداغبلاغ، تازه‌کندحاج‌حسن، تازه‌کندحاصل‌قوبی، تازه‌کندللکلو، تپه‌رش ، تپه‌صارمی ، تک‌اغاج ، تلخاب ، توپاغاچ، جارچلو ، جان‌اقا، جبیگلو، جعفرآباد (مکریان شمالی) ، جعفرآباد ، جعفرآبادچلیک، جوادحصاری، چاخراحمد، چالی‌خماز، چلیک ، چوغانلو، حاجی حسن علیا، حاجی‌بهزاد، حاجی‌حسن ، حاجی‌حسن‌خالصه، حاصل‌قوبی‌افشار، حسن‌آباد ، حسن‌کندی ، حسین‌آبادقلعه، حصارلو، حیدرآباد ، حیران ، خان‌کندی ، خزینه‌انبارجدید، خزینه‌انبارقدیم، خیرآباد ، داش‌تپه ، دلک‌داش ، دولت‌آباد ، دوه‌چی ، ده‌منصور ، ده‌ویس‌اقا، رسول‌آباد ، زنجیرآباد ، زنگی‌آباد ، زینال‌کندی، ساتلمیش‌توپخانه، ساتلمیش‌محمدآباد، ساتلمیش‌محمدلو، سبزی ، سرچنار ، سوگلی‌تپه، سیستک علیا، شکورکندی، شهرک‌اوچ‌تپه‌کرد، شیبلوی سفلی ، شیبلوی علیا ، شیرین‌اب ، شین‌آباد ، عسگرآباد ، علی‌بیگلو ، قاریاغدی، قباغکندی، قدرت‌کندی، قرمزخلیفه سفلی، قرمزخلیفه علیا، قره پاپاق ، قره‌بوغاز، قره‌تپه ، قره‌قوزلو، قزقلعه ، قشلاق‌تلخاب، قشلاق‌حاجی‌حسن ، قشلاق‌زینال‌کندی، قطارداش، قل‌حسن، قلعه‌بزرگ، قمیش‌لو، قوچ‌کندی ، کانیه‌سر، کردکندی ، کوخان ، کورآباد، کوسه‌لر سفلی، کوسه‌لر علیا، گاومیش‌گلی، گرده‌رش ، گرده‌قل، گزلان، گنج‌آباد ، گوزللوی سفلی، گوزللوی علیا، گوزلی ، گوگ‌تپه‌خالصه ، گوگ‌تپه‌لله، گوگجلو، گوی‌خرابه، للکلو، محمدقلی‌قشلاق، مرادخانلو ، مرجان‌آباد ، مروان‌کندی، مشیرآباد ، مظفرآباد ، ملاشهاب‌الدین، ملاکندی ، ملحم‌لو، ملک‌آباد ، ممه‌دل، ممه‌کندی، منصورآباد ، منصورکندی، میرزانظام، نبی‌کندی ، نصیرکندی ، نظام‌آباد ، ولی‌آباد ، هوبه‌کوخان، یاریجان سفلی ، یاریجان علیا ، یاریجان‌خالصه، یاستی‌کند، یقینعلی‌تپه، یلی‌بلاغ، ینگجه ، ینگی‌کند
| با حروف (ج) | با حروف (ت) | با حروف (پ) | با حروف (ب) |
|---|---|---|---|
| روستای جارچلو میاندوآب | روستای تازه کند میاندوآب | روستای پتک لو میاندوآب | روستای باش بلاخ میاندوآب |
| روستای جان‌اقا میاندوآب | روستای تازه کند آغبلاخ میاندوآب | روستای باش آچیخ میاندوآب | |
| روستای جبیگلو میاندوآب | روستای تازه کند حاج حسن میاندوآب | ||
| روستای جعفرآباد (مکریان شمالی) میاندوآب | روستای تازه کند حاصل قوبی میاندوآب | ||
| روستای جعفر آباد میاندوآب | روستای تازه کند للکلو میاندوآب | ||
| روستای جعفر آباد چلیک میاندوآب | روستای تپه رش میاندوآب | ||
| روستای جواد حصاری میاندوآب | روستای تپه صارمی میاندوآب | ||
| روستای تک آغاج میاندوآب | |||
| روستای تلخاب میاندوآب | |||
| روستای توپاغاچ میاندوآب |
| با حروف (د) | با حروف (ه) | با حروف (ح) | با حروف (چ) |
|---|---|---|---|
| روستای داش تپه میاندوآب | روستای خان کندی میاندوآب | روستای حیدرآباد میاندوآب | روستای چاخر احمد میاندوآب |
| روستای دلک داش میاندوآب | روستای خزینه انبار جدید میاندوآب | روستای حاجی حسن علیا میاندوآب | روستای چالی خماز میاندوآب |
| روستای دولت آباد میاندوآب | روستای خزینه انبار قدیم میاندوآب | روستای حاجی بهزاد میاندوآب | روستای چلیک میاندوآب |
| روستای دوه چی میاندوآب | روستای خیرآباد میاندوآب | روستای حاجی حسن میاندوآب | روستای چوغانلو میاندوآب |
| روستای منصور کندی میاندوآب | روستای حاجی حسن خالصه میاندوآب | ||
| روستای ده ویس آقا میاندوآب | روستای حاصل قوبی افشار میاندوآب | ||
| روستای حسن آباد میاندوآب | |||
| روستای حسن کندی میاندوآب | |||
| روستای حسین آباد قلعه میاندوآب | |||
| روستای حصارلو میاندوآب | |||
| روستای حیران میاندوآب | |||
| با حروف (ش) | با حروف (س) | با حروف (ز) | با حروف (ر) |
|---|---|---|---|
| روستای شکورکندی میاندوآب | روستای ساتلمیش‌توپخانه میاندوآب | روستای زنجیرآباد میاندوآب | روستای رسول‌آباد میاندوآب |
| روستای شهرک‌اوچ‌تپه‌کرد میاندوآب | روستای ساتلمیش‌محمدآباد میاندوآب | روستای زنگی‌آباد میاندوآب | |
| روستای شیبلوی سفلی میاندوآب | روستای ساتلمیش‌محمدلو میاندوآب | روستای زینال کندی میاندوآب | |
| روستای شیبلوی علیا میاندوآب | روستای سبزی میاندوآب | ||
| روستای شیرین‌اب میاندوآب | روستای سرچنار میاندوآب | ||
| روستای شین‌آباد میاندوآب | روستای سوگلی‌تپه میاندوآب | ||
| روستای سیستک علیا میاندوآب |
| با حروف (گ) | با حروف (ک) | با حروف (ق) | با حروف (ع) |
|---|---|---|---|
| روستای گاومیش گلی میاندوآب | روستای کانیه سر میاندوآب | روستای قار یاغدی میاندوآب | روستای عسگر آباد میاندوآب |
| روستای گرده رش میاندوآب | روستای کرد کندی میاندوآب | روستای قباغ کندی میاندوآب | روستای علی بیگلو میاندوآب |
| روستای گرده قل میاندوآب | روستای کورخان میاندوآب | روستای قدرت کندی میاندوآب | |
| روستای گزلان میاندوآب | روستای کورآباد میاندوآب | روستای قرمز خلیفه سفلی میاندوآب | |
| روستای گنج آباد میاندوآب | روستای کوسه لر سفلی میاندوآب | روستای قرمز خلیفه علیا میاندوآب | |
| روستای گوزللی سفلی میاندوآب | روستای کاوسه لر علیا میاندوآب | روستای قره پاپاق میاندوآب | |
| روستای گوزللی علیا میاندوآب | روستای کانیه سر میاندوآب | روستای قره بوغاز میاندوآب | |
| روستای گوزلو میاندوآب | روستای قره تپه میاندوآب | ||
| روستای گوگ تپه خالصه میاندوآب | روستای قره قوزلو میاندوآب | ||
| روستای گوگ تپه لله میاندوآب | روستای قز قلعه میاندوآب | ||
| روستای گوگ جلو میاندوآب | روستای قشلاق تلخاب میاندوآب | ||
| روستای گوی خرابه میاندوآب | روستای قشلاق حاجی حسن میاندوآب | ||
| روستای قشلاق زینال کندی میاندوآب | |||
| روستای قطار داش میاندوآب | |||
| روستای قل حسن میاندوآب | |||
| روستای قلعه بزرگ میاندوآب | |||
| روستای قمیش لو میاندوآب | |||
| روستای قوچ کندی میاندوآب |
| با حروف (و) | با حروف (ن) | با حروف (م) | با حروف (ل) |
|---|---|---|---|
| روستای ولی آباد قشلاق | روستای نبی کندی قشلاق | روستای روستای قلی قشلاق میاندوآب | روستای للکلو میاندوآب |
| روستای نصیر کندی قشلاق | روستای مراد خانلو میاندوآب | ||
| روستای نظام آباد قشلاق | روستای مرجان آباد میاندوآب | ||
| روستای مروان کندی میاندوآب | |||
| روستای مشیر آباد میاندوآب | |||
| روستای مظفر آباد میاندوآب | |||
| روستای ملا شهاب الدین میاندوآب | |||
| روستای ملا کندی میاندوآب | |||
| روستای ملحم لو میاندوآب | |||
| روستای ملک آباد میاندوآب | |||
| روستای ممه دل میاندوآب | |||
| روستای ممه کندی میاندوآب | |||
| روستای منصور آباد میاندوآب | |||
| روستای مصنور کندی میاندوآب | |||
| روستای میرزا نظام قشلاق |
| با حروف () | با حروف () | با حروف (ه) | با حروف (ه) |
|---|---|---|---|
| روستای یاری جان سفلی میاندوآب | روستای هوبه کوخان میاندوآب | ||
| روستای یاری جان علیا میاندوآب | |||
| روستای یاری جان خالصه میاندوآب | |||
| روستای یاستی کند میاندوآب | |||
| روستای یقینعلی تپه میاندوآب | |||
| روستای یلی بلاغ میاندوآب | |||
| روستای ینگجه میاندوآب | |||
| روستای ینگی کند میاندوآب |
وضعیت آب و هوای میاندوآب
آب و هوای میاندوآب متغیر است و شامل تابستان‌های نسبتاً گرم و زمستان‌های بسیار سرد می‌شود. این تغییرات دما به دلیل موقعیت جغرافیایی خاص شهرستان و تأثیرات اقلیمی منطقه است. میزان بارش متوسط در این منطقه حدود ۲۸۹ میلی‌لیتر در سال ثبت شده است، که نشان‌دهنده تأثیرات آب و هوایی خاص بر روی کشاورزی و زندگی روزمره در میاندوآب است.
نام شهر و تاریخ بنا
نام “میاندوآب” از ترکیب سه کلمه «میان»، «دو» و «آب» تشکیل شده است که به دلیل موقعیت جغرافیایی این شهر، یعنی قرار گرفتن در میان دو رودخانه زرینه‌رود و سیمینه‌رود، به این نام شناخته می‌شود.
در تاریخ، میاندوآب به عنوان قصبه‌ای مهم در زمان نادرشاه قاجار شناخته می‌شد. در جریان لشکرکشی نادرشاه به آذربایجان در سال ۱۱۴۲ هجری قمری، نام قلعه میاندوآب به وضوح ذکر شده است. همچنین، در تاریخ افشار و در شرفنامه امیر شرف بدلیسی، که به عنوان تاریخ کردستان نیز معروف است، این منطقه با نام “دوآب” معرفی شده است. این نام‌ها و اسناد تاریخی نشان‌دهنده اهمیت میاندوآب در دوران‌های مختلف تاریخی و نقش آن به عنوان یک نقطه استراتژیک و تاریخی هستند.
موقیعت شهر میاندوآب
شهرستان میاندوآب در موقعیت جغرافیایی ویژه‌ای واقع شده و به عنوان چهارراه ارتباطی بین استان‌های آذربایجان‌غربی، آذربایجان‌شرقی، زنجان و کردستان شناخته می‌شود. این شهرستان در فاصله بین شهرهای بوکان، ملکان، مهاباد و شاهین‌دژ قرار دارد. مساحت میاندوآب ۲۶۹۴ کیلومتر مربع است و در طول جغرافیایی ۴۶ درجه و ۶ دقیقه شرقی و عرض ۳۶ درجه و ۵۸ دقیقه شمالی از خط استوا واقع شده، با ارتفاع ۱۳۱۴ متر از سطح دریا. آب و هوای آن متغیر، با تابستان‌های نسبتاً گرم و زمستان‌های نسبتاً سرد است و میزان بارش متوسط سالانه حدود ۲۸۹ میلی‌لیتر است. نام میاندوآب به خاطر موقعیتش میان دو رودخانه زرینه‌رود و سیمینه‌رود انتخاب شده است.
جمعیت شهرستان طبق سرشماری سال ۱۳۸۵، ۲۴۵۱۵۸ نفر بوده که شامل ۱۲۳۹۹۳ مرد و ۱۲۱۱۶۰ زن است. این شهرستان بعد از بوکان و مهاباد، سومین شهر بزرگ جنوب استان محسوب می‌شود. میاندوآب به عنوان یک شهر کشاورزی و صنعتی شناخته می‌شود و از نظر کشاورزی و دامپروری پس از ارومیه در استان رتبه دوم را دارد. زبان مردم این شهرستان ترکی آذربایجانی است و دین غالب اسلام شیعه اثنی‌عشری می‌باشد.
شهرستان میاندوآب به دلیل موقعیت جغرافیایی و تاریخچه فرهنگی غنی، از نظر صنعتی، کشاورزی و فرهنگی مورد توجه قرار دارد و در سال‌های اخیر به عنوان محور اصلی سرمایه‌گذاری در جنوب استان شناخته شده است. آثار باستانی کشف‌شده در اطراف میاندوآب نشان‌دهنده‌ی تاریخ قدیمی منطقه است. در دوران‌های مختلف، به ویژه در زمان جنگ‌های جهانی و تغییرات سیاسی، میاندوآب تأثیرات زیادی از ناآرامی‌های منطقه‌ای را تجربه کرده است.
پیشینه میاندوآب
سابقه تاریخی سکونت در دشت میاندوآب به هزاره‌های قبل از میلاد و دوران اورارتو بازمی‌گردد. اولین سند معتبر درباره شهر امروزی میاندوآب به دوران فتحعلی شاه قاجار تعلق دارد. تا سال ۱۳۰۹ هجری شمسی، میاندوآب مرکز ناحیه مرحمت‌آباد و از توابع مراغه بود و سیاحان اروپایی که قبل از دوره پهلوی از این منطقه بازدید کرده بودند، در کتاب‌های خود به آن اشاره کرده‌اند.
در دوره قاجار، آغامحمدخان قاجار پس از نابودی کامل شهر کرمان و کور کردن مردم آن، هزار نفر از جوانان کرمانی را به سرکردگی مرتضی‌قلی‌خان کرمانی به تهران و سپس به میاندوآب و برخی دیگر از نقاط آذربایجان تبعید کرد. این افراد در طول نسل‌ها به جمعیت محلی میاندوآب پیوستند و محله‌هایی مانند کرمانی‌ها، سیرجانی‌ها، زرند، راه‌بُر و لک‌ها در این شهر شکل گرفت. حتی تا یک نسل پیش، گروهی از مردم میاندوآب به فارسی با لهجه کرمانی صحبت می‌کردند و از تاریخ نیاکانشان آگاه بودند. در حال حاضر، اقلیت بسیار اندکی از کلیمیان نیز در میاندوآب ساکن هستند.
کوه‌های شهرستان میاندوآب
شهرستان میاندوآب از نظر توپوگرافی عمدتاً تپه ماهوری و جلگه‌ای است، به جز در شرق که دامنه‌های سهند قرار دارند. این دامنه‌ها به تدریج به سمت مرکز میاندوآب کاهش ارتفاع می‌یابند. بلندترین نقطه کوه‌های مرز آذربایجان‌شرقی و غربی در این منطقه، کوه ربط با ارتفاع ۲۸۳۲ متر است. سایر کوه‌ها شامل جان‌آقا، عثمان اولن، آیدشه و ارتفاعات نوروزلو (که سد انحرافی نوروزلو بر روی زرینه‌رود در پای این کوه ساخته شده) با ارتفاعات حدود ۱۴۵۰ متر هستند. کوه قشلاق‌لو با ارتفاع ۱۳۷۰ متر، ارتفاعات خطایی در اطراف تالاب چنگیزگلی با ارتفاع ۱۴۵۰ متر، و کوه تلخاب یا قزل کوه در مرز مهاباد و میاندوآب با ارتفاع ۱۶۴۵ متر از دیگر ارتفاعات مهم این شهرستان به شمار می‌روند.
آثار باستانی شهرستان میاندوآب
پل میرزا رسول
پل میرزا رسول، در ۵ کیلومتری میاندوآب، بر روی رودخانه سیمینه‌رود واقع شده و به دوره قاجاریه بازمی‌گردد. این پل تاریخی در حال حاضر در کنار جاده میاندوآب به مهاباد قرار دارد. پل دارای طول ۵۲ متر و ۷ دهانه است. مصالح به کار رفته در این بنا شامل سنگ در قسمت پایه‌ها و سیل‌شکن‌ها و آجر در سایر قسمت‌ها می‌باشد. پل میرزا رسول به شماره ۲۰۶۸ در فهرست آثار ملی ثبت شده است.
پل کوسالار
پل کوسالار در ۱۰ کیلومتری شمال شرقی میاندوآب و در مسیر جاده میاندوآب به چهاربرج، بر روی کانالی به نام «آجی گوبی» ساخته شده است. قدمت این پل به اواخر دوره قاجاریه برمی‌گردد و با هدف ارتباط بین دو طرف کانال آب ساخته شده است. پل دارای ۲ پایه از لاشه سنگ و ملات آهک است که بر روی پی‌های نسبتا ضعیف استوار شده‌اند. پایه‌ها عرض ۶۰ سانتیمتر و طول ۴۵۰ سانتیمتر دارند و در جهت مخالف جریان آب، آب‌شکن‌های مثلثی با طول حدود ۱ متر و ارتفاع ۱۵۰ سانتیمتر قرار دارد.
دیگر آثار تاریخی
از دیگر آثار باستانی میاندوآب می‌توان به مسجد طاق، تپه باستانی روستای داش‌تپه، مجاری صخره‌ای معروف به چهل پله، امامزاده تاجن علی، قلعه هلاکو، آرامگاه ملا شهاب‌الدین، قلعه حسین‌آباد، قلعه خرابه و قزل‌قلعه (قزون ۷ و ۸ هـ.ق) اشاره کرد. شهرستان میاندوآب بیش از ۱۰۰ اثر تاریخی دارد که ۴۳ اثر از آن‌ها در فهرست آثار ملی کشور به ثبت رسیده است.
منابع آب شهرستان میاندوآب
آب های سطحی: رودخانه‌های شهرستان میاندوآب از منابع آب دائمی و پرآب منطقه به شمار می‌روند و در حوزه آبریز دریاچه ارومیه قرار دارند. این رودخانه‌ها از کوه‌های کردستان و زمزیران و همچنین شاخه‌هایی از مرز استان‌های آذربایجان‌غربی، زنجان و آذربایجان‌شرقی (سهند) سرچشمه می‌گیرند. مهم‌ترین رودخانه‌های این شهرستان شامل رودخانه‌های زرینه‌رود و سیمینه‌رود است که نقش کلیدی در تأمین منابع آب و کشاورزی منطقه دارند.
آب های زیر زمینی: منابع آب‌های زیرزمینی شهرستان میاندوآب شامل چشمه‌ها، قنوات و چاه‌ها است. چشمه‌ها و قنوات از منابع مهم تأمین آب شرب و کشاورزی در این منطقه محسوب می‌شوند و نقش اساسی در تأمین آب در فصول کم‌آبی دارند. چاه‌ها نیز به ویژه در مناطق با کمبود منابع آب سطحی، برای تأمین آب مورد نیاز استفاده می‌شوند.
آب های راکد: در شهرستان میاندوآب، منابع آب راکد شامل تالاب‌ها و دریاچه‌ها نیز وجود دارد. این منابع آب راکد در تنظیم وضعیت اکولوژیکی و حفظ تنوع زیستی منطقه اهمیت دارند و به ویژه در فصول بارندگی نقش مؤثری در کنترل سیلاب و تأمین آب‌های زیرزمینی ایفا می‌کنند.
تالابهای شهرستان میاندوآب
تالاب نوروزلوی
تالاب نوروزلو در ۵ کیلومتری میاندوآب با مساحتی حدود هزار هکتار قرار دارد. این تالاب زیستگاه انواع حیوانات از جمله گراز وحشی، روباه، گرگ، خرگوش و پرندگان کمیاب نظیر عقاب، تالابی، اردک کاکاش و چنگر است. تالاب نوروزلو از چهار طرف به روستاهای میرآباد، میرنظام، آیدیشه و گوگجلو محدود می‌شود و با پوشش گیاهی متنوعی از جمله درختان گز و سرو و نیزارها پوشیده شده است. این منطقه حفاظت شده، پس از دریاچه ارومیه، مراکان خوی، میرآباد سردشت و بوکان، پنجمین منطقه حفاظت شده آذربایجان‌غربی و ششمین منطقه شکار ممنوع استان است.
تالاب چنگیزگلی
تالاب چنگیزگلی در حد فاصل سه روستای سبز، قره‌گول و خطایی در جنوب میاندوآب واقع شده است. این تالاب با اهمیت زیست‌محیطی بالا، از جاذبه‌های طبیعی شهرستان به شمار می‌رود و به تأمین زیستگاه‌های طبیعی برای گونه‌های مختلف پرندگان و جانوران کمک می‌کند.
سدهای شهرستان میاندوآب
در شهرستان میاندوآب، سد انحرافی نوروزلو یکی از مهم‌ترین تأسیسات آبی است. این سد در ۱۵ کیلومتری جنوب‌شرقی میاندوآب، در نزدیکی روستای نوروزلو قرار دارد. سد نوروزلو به عنوان یک سازه حیاتی در مدیریت منابع آب و کنترل سیلاب‌های منطقه، نقش مهمی ایفا می‌کند.
صنایع دستی میاندوآب
- سفالگری
- فرش بافی
- گلیم بافی
- دست بافته های پشمی
موقعیت گردشگری میاندوآب
شهرستان میاندوآب با جاذبه‌های طبیعی و تاریخی متنوعی که دارد، مقصدی جذاب برای گردشگران محسوب می‌شود. از جمله جاذبه‌های طبیعی این منطقه می‌توان به رودخانه‌های زرینه‌رود و سیمینه‌رود، و چشمه سلیمان اشاره کرد. این مکان‌ها زیبایی‌های طبیعی و فرصت‌های گردشگری منحصر به فردی را ارائه می‌دهند.
در زمینه بناهای تاریخی، آتشکده آذرگشسب و قلعه بخدک (بختک) از جمله آثار تاریخی مهم هستند. علاوه بر این، بقعه‌ها، پل‌ها و دیگر بناهای قدیمی نیز به جذابیت‌های تاریخی این منطقه افزوده و به گردشگران فرصتی برای آشنایی با تاریخ و فرهنگ منطقه می‌دهند.
کشاورزی و دام داری میاندوآب
کشاورزی و باغداری در شهرستان میاندوآب نقش کلیدی در اقتصاد منطقه دارند. این شهرستان به خاطر خاک حاصلخیز و شرایط اقلیمی مناسب، به تولید محصولات متنوعی از جمله گندم، چغندر قند، انگور، سیب، گلابی و بادام شهرت دارد. همچنین، دام‌داری نیز در این منطقه بسیار رایج است و محصولات دامی مانند گوشت و شیر به عنوان کالاهای صادراتی از میاندوآب به بازارهای داخلی و خارجی عرضه می‌شود.
معرفی جاذبه های گردشگری میاندوآب
شهرستان میاندوآب با داشتن مناظر طبیعی زیبا، رودخانه‌های پرآب و آثار تاریخی ارزشمند، یکی از بهترین مقاصد گردشگری در استان آذربایجان غربی محسوب می‌شود. این شهرستان هر ساله میزبان گردشگران بسیاری است که برای بازدید از طبیعت بکر، جاذبه‌های تاریخی و فرهنگ غنی این منطقه به آن سفر می‌کنند. در ادامه، فهرستی از جاهای دیدنی میاندوآب به ترتیب ارائه شده است تا با زیبایی‌های این شهرستان بیشتر آشنا شوید.
پارک صاحلی، پارک گولرباغی، پل تاریخی میرزا رسول، تالاب نوروزلو، مناطق دیدنی روستای چاغراحمد، منطقه گردشگری پارالار(پاره علیا)، بازارهای محلی سه شنبه بازار و جمعه بازار، مسیر راه سوغانچی – ممی کندی، سد نوروزلو، حمام طبیعی حیدرباغی، قلعه جان آقا، روستای چای قاطار، روستای پتکلو، روستای علی بلاغی، حمام طبیعی دوه اوچان، روستای حسن آباد قلعه
ما در سایتمان تمامی مکان های گفته شده را پوشش دادیم و میتوانید هر یک از جاذبه های دیدنی را مشاهده کنید و مطابق با سلیقه خود به آن منطقه سفر کنید.
لیست روستاها کامل بود دنبالش بدم دستتون درد نکنه
میاندوآب خیلی شهر قشنگیه من ۲ سال اونجا زندگی کردم اما حیف اونجور که باید برای جذب گردشگر هیچ اقدامی نکردن